اعتراض به عزاداری امام حسین(ع) هدف قراردادن قرآن و همه انبیاست 

یکی از رفقاتعریف می کردمی گفت:مدتی بودباخودم فکرمی کردم که دیگه مردم دراعتقاداتشون  سست شده اند،اماوقتی به دیدن ضریح تازه ساخت امام حسین(علیه السلام)رفتم اون شوروحال مردم را دیدم وماه محرم جوان های عزیزومتدین ایرانی رادرهیئت هادیدم که اون طورباحالت عجیبی ضجه می زنندوعزاداری می کنندمتحیرشدم تازه فهمیدم نه!مثل اینکه من کاملا اشتباه کرده ام آخه امام حسین (علیه السلام)ایناروبه طرف خودش کشیده ایناروخریده.

پیامبراکرم(ص)می فرمایند:برطول عمرنمی افزایدمگرکارنیک.

رفتار یزید پس از واقعه عاشورا نشان دهنده این است که او نه تنها دست از اعمال خلاف بر نداشته که بر آن افزوده، زیرا بعد از واقعه کربلا؛ فتنه حرّه را در مدینه برپا نمود و خون بسیارى را ریخت، و باقى صحابه را در آنجا کشت، و به مسلم بن عقبة دستور داد از ایشان بعنوان بردگى و بندگى یزید بیعت بگیرد، و اگر اجل مهلتش مى‏داد براى حفظ حکومت جنایات دیگرى را نیز مرتکب مى‏شد، «فَقُطِعَ دابِرُ الْقَوْمِ الَّذِینَ ظَلَمُوا وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ‏».

    «احتجاج امام سجّاد علیه السّلام بر یکى از شامیان» «در بدء ورود او و همراهانش بر یزید بن معاویه- لعنه اللَّه-»

از دیلم بن عمر نقل است که گفت: هنگامى که اسیران آل محمّد صلّى اللَّه علیه و آله را به شام آوردند من آنجا بودم، پس آنان را بر پلّکان مسجد که همیشه جاى اسیران بود بر پاى داشتند و در میانشان علىّ بن حسین علیهما السّلام بود، پس پیرمردى شامى نزد ایشان آمده و گفت: سپاس خداى را که شما را کشت و هلاک ساخت و شاخ فتنه را برید!، و از ناسزا گفتن چیزى فرونگذارد. چون سخن او به آخر رسید حضرت بدو گفت: من سکوت کردم تا سخنت به پایان رسید و آنچه در دل از عداوت و کینه داشتى اظهار نمودى، پس تو نیز همچو من که برایت سکوت نمودم خاموش باش. پیرمرد شامى گفت: بگو.

حضرت فرمود: آیا قرآن خوانده‏اى؟ گفت: آرى. فرمود: تا حال به این آیه برخورده‏اى: «قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى‏»؟ گفت: آرى.

فرمود: مائیم قربى و نزدیکان رسول که خواستار مودّت به ایشان شده، آیا در سوره بنى اسرائیل به حقّى که مخصوص ماست نه دیگر مسلمین برخورده‏اى؟ گفت: نه. فرمود:

آیا تا حال این آیه را تلاوت نموده‏اى: «وَ آتِ ذَا الْقُرْبى‏ حَقَّهُ‏»؟ گفت: آرى.

فرمود: مائیم آن گروهى که خداوند به رسولش امر فرموده که حقّ ایشان را بپرداز.

پیرمرد شامى گفت: آیا واقعاً شما همان افرادید؟! حضرت سجّاد علیه السّلام فرمود: آرى ما همان افرادیم، آیا این آیه را تلاوت کرده‏اى:

«وَ اعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَیْ‏ءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِی الْقُرْبى‏»؟ گفت: آرى.

حضرت فرمود: ما ذو القربى مى‏باشیم، آیا در سوره احزاب حقّى که فقط مخصوص ما نه دیگر مسلمین باشد یافته‏اى؟

گفت: نه.

فرمود: مگر این آیه را نخوانده‏اى: «إِنَّما یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً»؟ پیرمرد شامى دست خود به آسمان بلند کرده و سه بار گفت:
خدایا بدرگاهت توبه مى‏کنم! بار الها از عداوت به آل محمّد توبه مى‏کنم، و از قاتلین أهل بیت محمّد صلّى اللَّه علیه و آله اظهار بیزارى مى‏جویم، تا حال قرآن تلاوت مى‏کردم ولى متوجّه این مطالب نشده بودم.

تفسیر مودّت در سخن امام صادق علیه السلام‏

در روایتى از امام صادق علیه السلام مى‏خوانیم:

«ما أَحَبَّ اللَّهَ مَنْ عَصاهُ‏؛ کسى که معصیت کند، خدا را دوست ندارد.»

بنابراین، کسى که با خطّ و مشى على علیه السلام نیز مخالفت بنماید او را دوست ندارد، بدین جهت محبّت باید انسان را به سوى اطاعت و بندگى و سرسپردگى بکشاند.

به همین علّت مى‏گوئیم که محبّت بدون اطاعت و بندگى، اساساً محبّت و مودّت نیست.

به داستان زیر توجّه کنید:

«حاجب» یکى از شعراى زبردست و ماهر بود؛ او که شاعرى با صفا و داراى اشعارى نغز بود، گاه همچون شاعرهاى عوام، اشعار عوام‏پسندى مى‏سرود.

روزى در وصف امیر المؤمنین على علیه السلام شعر نامناسب زیر را سرود:

حاجب اگر معامله حشر با على است من ضامنم، هر چه خواهى گناه کن‏

یعنى اگر عشق و مودّت و محبّت على علیه السلام باشد، براى نجات کافى است؛ هر چند انسان غرق در گناه شود. این محبّت دروغین که در شعر فوق آمده است چراغ سبزى براى گناهکاران است.

وى شبى على علیه السلام را در خواب دید، حضرت به او فرمود: حاجب این چه شعرى است که گفته‏اى؟!

حاجب عرض کرد: چگونه بگویم؟

حضرت شعر او را به صورت زیر اصلاح کرد:

حاجب اگر معامله حشر با على است شرم از رخ على کن و کمتر گناه کن‏

بنابراین، محبّت به معناى اطاعت کردن از حضرت حق و ترک گناه است.

______________________________
(1) روضة المتّقین، جلد 13، صفحه 156.

    (تاریخ ولادت و مدت زندگى حضرت سجاد علیه السّلام)

حضرت سجاد علیه السّلام روز جمعه و یا پنجشنبه نیمه ماه جمادى الآخر و یا در نهم ماه شعبان سال 38 و یا 36 در مدینه متولد شدند، کنیه آن جناب ابو محمد و یا ابو الحسن بودند و آن حضرت را قاسم هم میگفتند. القاب حضرت: سید الساجدین، زین العابدین، سجاد، و ذو الثفنات بود، علی بن الحسین را از این جهت «ذو ثفنات» میگفتند که محل سجده آن حضرت در پیشانى پینه گرفته بود.

مادر امام سجاد «شاه زنان» و یا شهربانو نام داشته است، امیر المؤمنین سلام اللَّه علیه هنگام خلافت ظاهرى خود حریث بن جابر حنفى را در یکى از شهرستانهاى شرقى حاکم کرد، و او دختران یزدجرد را خدمت آن حضرت فرستاد،علی علیه السّلام یکى‏از آنها به فرزندش حسین و دیگرى را به محمّد بن ابى بکر ببخشیدند و حضرت سجاد و قاسم از این دو خواهر متولد شدند.

وفات حضرت امام زین العابدین علیه السّلام هم در روز شنبه دوازدهم محرم سال نود و پنج واقع شد، و در جوار عموى بزرگوارش در بقیع دفن گردید، و پس از پدر ارجمندش سى و چهار سال امامت کرد، و آن جناب بقیه خلافت یزید بن معاویه و معاویة بن یزید و مروان بن حکم و عبد الملک بن مروان را درک کرد، و در زمان خلافت ولید بن عبد الملک از جهان رحلت فرمود.

     (مناقب و فضائل حضرت سجاد علیه السّلام)

سعید بن کلثوم گوید: در خدمت حضرت صادق علیه السّلام بودم در این هنگام امام از على بن ابى طالب علیه السّلام یاد کرد و آن جناب را طبق واقع و حقیقت مدح و ثنا نمود و سپس فرمود بخداوند قسم کسى جز امیر المؤمنین علیه السّلام نتوانست اعمال حضرت رسول صلى اللَّه علیه و آله را انجام دهد علی علیه السّلام مانند مردیکه میان بهشت و دوزخ قرار گرفته عمل میکرد از ثروت شخصى خود که با عرق جبین و کد یمین فراهم کرده بود هزار بنده خرید و آزاد کرد لباسهاى آن حضرت از کرباس تهیه میشد و هر گاه آستینش مقدارى زیاد میشد او را قطع میکرد و در میان فرزندان و خویشاوندانش علی بن الحسین مانند او زندگى مینمود روزى فرزندش ابو جعفر باقر علیه السّلام بر او وارد شد مشاهده کرد پدرش از فرط عبادت کاملا چهره‏اش تغییر کرده و از بیدارى شب‏ها صورتش زرد شده و از گریه کردن‏چشمهایش ورم نموده و پیشانیش از کثرت سجود پینه بسته و پاهایش از اثر قیام براى نماز ورم کرده است.

حضرت باقر فرمود: من هنگامى که پدرم را در این حال مشاهده کردم از فرط تأثر گریه کردم، و دلم بحالش سوخت، پدرم در این حال در فکر فرو رفته بود پس از مدتى متوجه من شد و گفت: اى پسرک من بعضى از آن اوراق را بمن بده که در آنها عبادت علی علیه السّلام را نوشته‏اند، من کتاب‏ها را خدمت پدرم دادم و او مقدارى از آنها را قرائت کرد.

پس از این کتاب را با ناراحتى کنار گذاشت و فرمود کدام شخص توانائى دارد عبادت علی بن ابى طالب علیه السّلام را انجام دهد حضرت سجاد علیه السّلام هر گاه اراده میکرد وضوء بگیرد رنگش زرد میشد عرض میکردند: چرا در موقع وضوء حالت تغییر میکند؟ مى فرمود: میدانید براى رسیدن خدمت چه کسى خود را مهیا میکنم؟روایت شده حضرت علی بن الحسین علیهما السّلام شب و روزى هزار رکعت نماز اداء میکرد و باد او را مانند شاخه گندم حرکت میداد.

سفیان ثورى گوید: در خدمت حضرت سجاد از فضل و کرامت حضرتش سخن بمیان آمد، فرمود همین اندازه براى ما کافى خواهد بود اگر ما را از صلحاى ملت مسلمان بشمارند.

روایت شده حضرت زین العابدین روزى حسن بصرى را دیدند در کنار حجر الاسود براى مردم قصه میگوید حضرت به او فرمود: آیا خودت را براى مرگ حاضر کرده‏اى؟

عرض کرد: خیر فرمود: آیا از اعمالت در روز قیامت راضى هستى؟ عرض کرد: از این هم رضایت ندارم فرمود: آیا در آن جا خانه‏اى غیر از این خانه براى عمل هست؟

عرض کرد: خیر فرمود: آیا در روى زمین پناهگاهى غیر از این خانه هست؟ عرض کرد:

جز این جا پناهگاهى دیگر نیست فرمود: پس چرا مردم را از طواف باز میدارى؟! روزى خدمت آن حضرت عرض کردند: حسن بصرى میگوید: تعجب از کسى که هلاک شده نیست بلکه تعجب از آن کسى است که نجات پیدا کرده، حضرت فرمود:

من هم مى‏گویم: تعجب از کسى که نجات پیدا کرده نیست، بلکه تعجب از کسى باید کرد که چگونه هلاک شده با اینکه رحمت خداوند بسیار وسیع است.

طاوس یمانى گوید: در شبى وارد حجر شدم در این هنگام علی بن الحسین وارد شد وى مدتى نماز خواند و پس از آن بسجده رفت گفتم اینک مرد صالحى از خاندان نبوت بسجده رفته و لازم است گوش دهم تا وى در سجده چه میگوید پس از این گوش فرا دادم حضرت میگفت: «عبیدک بفنائک، مسکینک بفنائک، فقیرک بفنائک، سائلک بفنائک» طاوس گوید: من این جملات را در هر گرفتارى که خواندم خداوند او را رفع کرد.

ابراهیم بن على از پدرش روایت کرده که گفت: من با على بن الحسین علیهما السّلام حج به جا آوردم، گاهى شترش بکندى راه میرفت، وى تازیانه را بطرف او اشاره میکرد پس از این میگفت: واى اگر قصاصى در بین نبود، بعد دست خود را از شتر برمیگردانید  همین راوى گوید: آن حضرت هنگامى که پیاده براى حج حرکت میکرد مسافت بین مکه و مدینه را در بیست روز طى میکرد.

ابو محمد حسن بن محمد علوى گوید: یکى از خویشاوندان حضرت زین العابدین علیه السّلام در مقابل آن حضرت قرار گرفت و او را ناسزا گفت، حضرت به او چیزى نفرمودند، هنگامى که از محضر آن جناب بیرون گردید به همنشینانش فرمودند شما مطالب این مرد را شنیدید، من دوست دارم با من بیائید تا من در حضور شما جواب این مرد را بدهم.

آنان حرکت کردند، و حضرت هم کفش‏هاى خود را برداشت به اتفاق آنان روان شد و با خود میگفت: «و الکاظمین الغیظ» تا آخر آیه، آنان فهمیدند که حضرت سجاد با وى سخن درشتى نخواهد گفت، امام علیه السّلام آمد تا درب منزل آن مرد رسید حضرت فریادى زد او از منزل بیرون شد و در انتظار بود که حضرت به وى صدمه برساند.

على بن الحسین علیهما السّلام فرمود: اى برادر اگر مطالبى را که با من گفتى راست باشد من استغفار خواهم کرد، و اگر چنانچه ناروا باشد از خداوند میخواهم شما را رحمت کند، راوى گوید: آن مرد آمد از پیشانى آن جناب بوسید، و گفت: من به شما ناروا گفتم و من سزاوار آن حرفها هستم، راوى گوید: این مرد حسن بن حسن بن على بن ابى طالب علیهم السّلام بود.

روایت شده حضرت سجاد یکى از غلامان خود را فریاد زد، وى جواب نداد، بار دیگر صدا زد باز هم جواب نداد، فرمود: اى پسر من فریاد مرا شنیدى گفت آرى، فرمود: پس چرا جواب مرا ندادى؟ عرض کرد: از شما مطمئن بودم که مرا آزار نمیرسانید، فرمود: حمد میکنم خداوندى را که غلام مرا از من در امن قرار داده.

یکى از کنیزان حضرت زین العابدین علیه السّلام به دست مبارکش آب میریخت ناگهان ابریق از دست کنیز افتاد و دست آن حضرت را بدرد آورد، امام سر خود را بالا آورد، کنیز گفت: خداوند میفرماید: وَ الْکاظِمِینَ الْغَیْظَ امام فرمود: من خشم خود را فرو بردم، گفت: وَ الْعافِینَ عَنِ النَّاسِ‏ فرمود: از تو درگذشتم، عرض کرد وَ اللَّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ‏ فرمود: برو در راه خدا آزاد هستى.

محمد بن اسحاق بن یسار گوید: در مدینه خانواده‏هائى بودند که ما یحتاج زندگى آنان میرسید و آنان نمیدانستند روزى آنان از کجا مى‏رسد، هنگامى که على ابن الحسین وفات کردند این غذاها قطع شد.

اخبار و روایات در این باره زیاد است و بهمین اندازه براى اثبات فضائل و مناقب حضرت على بن الحسین علیهما السّلام کافى است.

مقام معظم رهبری:اگردرجامعه ما،عشق به امام حسین(علیه السلام)ویاداووذکرمصائب وحوادث عاشورامعمول ورایج نبود،معلوم نبودکه نهضت بااین فاصله زمانی وبااین کیفیتی که پیروزشد،به پیروزی می رسید،این عامل فوق العاده مؤثری درپیروزی نهضت بود

امیرالمؤمنین علی (علیه السلام):مؤمن دنیاراسپردینش قرار می دهدوفاجردینش راسپردنیایش